Sloppenwijken.

Na het leuke weekend van vorige week begon maandag gewoon weer vroeg de eerste stage dag: om 6:15 ging de wekker weer. Vorige week was maar kort op stage vanwege het ziek zijn, maar nu helemaal opgeknapt heb ik zin in de stage week. Ik startte samen met Iefke op de IPD (In Patiënt Department), dit is het gedeelte waar de patiënten (zowel volwassenen als kinderen) liggen. Bij aankomst moesten we achter een zuster aan lopen die niet veel uit legde, dus we hadden niet echt een idee wat ze nou precies aan het doen was. Blijkbaar deed ze de overdracht ronde en bekeek ze alle formulieren. Op 1 kamer lag er een man achter een scherm aan de zuurstof. Een half uur later was deze overleden vertelde ze ons. Toen wij in de teamkamer zaten kwam de familie daar ook. Er kon nog net vanaf: i’m sorry for your lost; en toen begonnen ze gelijk te vertellen dat ze nog rekeningen moeten betalen. Heel onmenselijk en emotieloos leek het.
De rest van de dag hebben we een beetje mee gekeken, de artsenvisite mee gelopen en vooral erg veel gezeten. Als je vraagt of je iets kan doen lachen ze en zeggen ze: no you can sit down. Ze doen hier alles heel relaxt en vooral niet te veel. Daar moet ik nog wel een beetje aan wennen.

Van dinsdag t/m woensdag stond ik samen met Denise op maternity (kraamafdeling). De andere meiden hadden al veel op deze afdeling mee gemaakt dus ik keek er naar uit om ook van alles te kunnen zien. Op de afdeling liggen alleen maar zwangere vrouwen of kraamvrouwen. Ze kunnen daar liggen omdat ze gaan bevallen of omdat ze ziek zijn, bijvoorbeeld malaria of bloedarmoede. Ook liggen er vrouwen die bijvoorbeeld een abortus hebben proberen te plegen. In het ziekenhuis kan je geen abortus laten doen dus doen de vrouwen het zelf. Als ze er zelf aan beginnen en ze verliezen veel bloed moeten ze naar het ziekenhuis om daar de abortus af te laten maken. Dit gebeurt regelmatig en ik vind het nog steeds best heftig.

Tijdens de eerste dag lag een vrouw te bevallen maar het kindje had in het vruchtwater gepoept en de bevalling vorderde niet echt waardoor ze een keizersnee moest krijgen. Wij vroegen of we daar bij mochten kijken maar dit mocht niet van 1 verpleegster. Ze vond het grappig om ons een beetje uit te proberen bleek achteraf want later mochten we weer veel van haar doen. Zo heb ik veel handelingen gedaan. Ze legde ook veel uit en het was interessant om te zien hoe ze hier handelen en hoe het hier allemaal loopt. Ook heb ik de artsenvisite weer mee gelopen en de arts vertelde ons ook veel. Zo heeft hij veel over malaria uitgelegd. Later vroeg hij of ik de bedgordijnen even naar beneden wilde halen en toen ik dat deed vlogen er allemaal muggen uit, gewoon op de patiënten kamer. Niet echt fijn voor de malaria preventie dus.

HIV en AIDS zijn hier in Ghana wel een taboe. Er wordt erg geheimzinnig over gedaan, zo gebruiken ze codes in een patiënten dossier als er aangegeven wordt dat een patiënt HIV heeft. Toen ze ons die codes uit legde, gewoon in de teamkamer zonder patiënten erbij, fluisterde de verpleegster zelfs. Ik had niet verwacht dat er zo’n groot taboe op zou heersen. Het wordt ook niet hardop gezegd in de patiënten kamer zelf. De patiënten met HIV krijgen er wel behandeling voor. Zo komen ze elke woensdag en donderdag om hun medicatie naar het ziekenhuis legde een verpleegster uit. Dit ziekenhuis heeft genoeg medicatie dus ze komen echt van ver om de medicatie. Dat is wel een goed iets vind ik zelf.

Ik heb helaas nog geen bevalling of keizersnee mee gemaakt, maar er komen vast nog genoeg dagen aan dat ik deze wel kan mee maken. Ondanks dat vond ik het toch interessante dagen om te zien hoe ze hier in Ghana met bevallingen omgaan en de problemen daar om heen.

Er was eigenlijk afgesproken dat we de hele week stage zouden lopen maar dr. Nahr gaf aan dat we donderdag aan ons project konden werken en vrijdag een gesprek met hem zouden hebben. Dr. Nahr is een arts in het ziekenhuis maar tegelijkertijd ook de directeur. Voor het gesprek hadden wij hem nog niet ontmoet.

Donderdag zijn we eerst gaan werken aan ons project plan. Samen met Iefke en Charlotte willen wij het beleid rondom de bevallingen gaan bekijken en daarbij vooral de voorlichting. Dus: hoe wordt een moeder voorbereid op de bevalling, wat voor informatie krijgt zij, wat wordt er op de afdeling nog tegen haar gezegd en hoe verlopen de eerste 24 uur na de bevalling voor de moeder?
Nadat wij allemaal gekeken hebben op de maternity kwamen we tot de conclusie dat de aandacht aan de moeder maar minimaal is. We willen onderzoeken of dit ook echt zo is en wat er aan veranderd kan worden om dit te verbeteren. Het is wel een lastig onderwerp omdat het ook een groot deel aan de cultuur ligt denken wij, maar ik vind het wel een super interessant onderwerp om eens wat beter te gaan bekijken. We hebben dit in een project plan gezet en naar school gestuurd.

Vrijdag hebben wij dr. Nahr ontmoet en hem dit onderwerp voorgelegd. Het is een aardige man die open staat voor nieuwe ideeën. Ons onderwerp vond hij goed, dus nu is het alleen nog aan school om te bepalen of hun dit onderwerp ook geschikt vinden. Als het beide is goedgekeurd kunnen we er mee aan de slag dus dat is nog even afwachten.

Het was een leuk maar druk weekje dus toen het weekend was hadden we er ook allemaal zin in. Het plan was om dit weekend naar Accra te gaan. Zaterdag ochtend zijn we dus vroeg uit bed gegaan om op tijd in Accra aan te komen. Met zijn 10en zijn we een trotro in gegaan en om 11 uur kwamen we bij het hotel. Het duurde daar wel even voor we waren ingecheckt want ze hadden niet de kamers die wij gereserveerd hadden. Ze hadden alleen maar duurdere kamers en daar moesten we dan ook meer voor betalen. Dit wilde wij natuurlijk niet en na een uur was het dan uiteindelijk goed geregeld en waren we zelfs goedkoper uit haha.
Na onze spullen neergezet te hebben zijn we naar een souvenir markt in Accra gegaan. Het was erg leuk om hier rond te lopen maar je werd door iedere verkoper aangesproken. Ze wilden allemaal dat wij wat bij hun kochten. Sommige spraken zelfs een paar woordjes Nederlands, grappig om hun dat te horen praten haha.
Samen met Iefke en Charlotte kwamen we bij 2 vrouwtjes die tassen verkochten. We moesten flink afdingen het dat duurde ook ongeveer een half uur, ze begonnen er op een moment zelf bij te zingen. Uiteindelijk hebben we flink wat van de prijs afgekregen en was het weer een leuke ervaring.
Achter de souvenir markt lag een strand. Samen met Iefke en 2 Charlottes zijn we daar naar toe gelopen. Voor we het wisten liepen we door een sloppenwijk. Het stonk daar heel erg en overal lag afval. Je zag erg goed dat de mensen het hier niet breed hadden. Eenmaal bij de zee aangekomen zag je de sloppenwijk pas goed liggen: op de plek van de duinen waren allemaal kleine huisjes op elkaar gebouwd van golfplaten. Op dat moment realiseerde ik me wel goed dat dit echt realiteit is en dat de mensen echt zo arm zijn. Dat kwam wel even binnen en vond het wel heftig om dat te zien. In Ada Foah waar ons huis staat wonen ook arme mensen en wonen ze ook in hutjes maar ze hebben meer ruimte en het is veel minder vies. Daar is het vies en leven ze zo dicht op elkaar dat het ook veel armer oogt. Maar ook zie je dat de mensen ondanks dat ze arm zijn plezier maken in het leven. Zo stond de muziek daar in de sloppenwijk hard aan en waren er kindjes aan het dansen op het strand. Wij zijn met ze mee gaan dansen wat niet alleen zij maar ook wij erg leuk vonden. Het was weer een hele ervaring.

’s Avonds zijn we pizza gaan eten wat echt heel goed smaakt na al die pasta en rijst die we hier eten. Ook zijn we nog gaan stappen in Accra. Je hebt hier veel clubs en hier komen ook wel de rijkere mensen van Accra. Er rijden dure auto’s rond en de drankjes zijn ook duurder dan wat hier normaal is. Er werd meer westerse muziek gedraaid wat ook wel weer eens leuk was om te horen. Verder waren er in de clubs ook veel blanken te vinden. We zijn naar verschillende clubs/cafe’s geweest en het was erg gezellig.

Zondag zijn we met de trotro terug gegaan naar Ada Foah. We moeten dan 1 keer overstappen in Tema. Alleen de trotrodriver zette ons ergens anders af. Het was heel raar en we probeerde een trotro terug te vinden. Dit was alleen moeilijker omdat alle mensen daar niet echt mee werkte. Er probeerde zelfs een man voor 200 cedi een trotro aan ons te verkopen haha. Uiteindelijk zijn we terug naar Tema gegaan met een taxi en daar een trotro genomen.

Het was een leuke maar drukke week met veel nieuwe indrukken. Ik heb het nog steeds ontzettend naar mijn zin en ik geniet nog volop hier. Vanaf volgende week lopen we 2 dagen in de week stage en hebben we de rest van de tijd om aan ons project te werken als dit goed gekeurd is. Ik ben benieuwd.

Liefs Daniëlle.